Rol in Theater Bonhoeffer:
Decorteam en ondersteuning productieteam
Meegedaan aan Theaterproducties: Circus BonZ, Rock the Boat, Follow Me, Brothers in Arts, A Coded Mind, #Alex, Be Right Back, Wonderland, Eden, Waterlooplein 12.
Meegedaan aan Kerstvoorstellingen: van 2018 tot 2024
Binnen Theater Bonhoeffer is Niels actief op vele fronten. Naast de vele creatieve (bouw)activiteiten binnen het decorteam begeleidt hij leerlingen bij het opstellen en bewaken van een begroting, geeft hij ondersteuning bij ICT en helpt leerlingen op weg bij technische uitdagingen. Het online-kaartverkoopsysteem is zo tot stand gekomen en er kwam een sluitende AVG-administratie van alle (1000+) deelnemers aan Theater Bonhoeffer sinds 2009, waardoor alle beelden nu nog steeds op deze website te zien zijn.
Verder begeleidt hij de werving van sponsoren en waar mogelijk aanvragen voor subsidies vanuit de zogenaamde derde geldstroom. Daarmee kan Theater Bonhoeffer investeren in benodigde apparatuur en materiaal voor de prachtige decors.
Ellen Philips in 2017 over Niels de Vos:
“Niels de Vos is al jaren lid van het dreamteam decorbouwers samen met Jan van Zelst, Paul Flierman en veel leerlingen en docenten.
Dankzij dit team is Theater Bonhoeffer opgegroeid tot een volwassen groep met een professionele uitstraling.
Circus BonZ, Rock the Boat, Follow Me, Brothers in Arts en A Coded Mind. Een circustent, een boot, een huis een werkende machine, niets was te gek, alles was mogelijk. Mega grote gaasdoeken ophangen, steigers betimmeren, tribunes bouwen, betalen per iDeal, the sky was the limit.
Niels heeft een druk bestaan. Toch vindt hij altijd weer de tijd om als rekwisiteur zijn creativiteit los te laten op de producties van de theatergroep. In zijn boerderij aan de eettafel zijn de mooiste ideeën bedacht.”
Afscheidsspeech voor Niels op vrijdag 18 april 2025
Lieve Niels,
Wat begon in 2012 met je dochter Marije die meedeed aan Circus BonZ en een hondje op het podium, werd het begin van iets groots. Iets wat niemand toen kon vermoeden. Jij kwam om te helpen, om even te ondersteunen – en bleef om te bouwen, te creëren, te inspireren. Van een hondje in de piste naar een hele boot in Rock the Boat. Van een boksring in Follow Me tot een volledig huis in Brothers in Arts. Van de codekraakmachine in A Coded Mind tot de paradijselijke hexagonen van Eden. En nu, dit jaar, het iconische Waterlooplein 12.
Wie geschoren wordt moet stilzitten, zegt men in het script – maar dat heb jij nooit gedaan. Jij bleef bewegen, denken, bouwen. Altijd voor de voorstelling, voor de magie, voor de leerlingen. Zelfs toen de tegenwerking zich opstapelde, als een emmer zonder bodem. Dingen die toegezegd werden en toch niet doorgingen. Ruimtes die beloofd waren en ineens verdwenen. Tosti-ijzers, sleutels, mailadressen, codes, elke druppel tikte harder tegen de rand. En uiteindelijk kwam die éne druppel. Maar jij trok niet de stekker eruit. Je dacht aan de spelers, de stagiaires, de muzikanten. Aan wat er nog één keer kon zijn.
Dus besloten we: als het dan stopt, dan niet met een zucht, maar met een knal. Een decor dat grootser en meeslepender dan ooit zou zijn. En dat is gelukt.
Dankzij jou kon het publiek zich elk jaar opnieuw verwonderen. Dankzij jou werden dromen zichtbaar in hout, licht en staal. Dankzij jou kregen leerlingen kansen om te schitteren op een podium dat jij mogelijk maakte. Of het nu ging om een tribune in Kop A of een enigmamachine met internationale allure – jij bouwde het.
Jouw creativiteit kende geen grenzen. Aan de eettafel op jullie boerderij ontstonden plannen die op het podium werkelijkheid werden. Plannen die het hart van Theater Bonhoeffer hebben gevormd. En niet te vergeten: je zette leerlingen aan om zelf te denken, te maken, te durven. Wat jij losmaakte bij hen, is met geen gereedschap te meten.
Jouw invloed reikte verder dan het zichtbare decor. Dankzij jou zijn de technische jongens uitgegroeid tot een niveau dat zelfs het professionele werk overstijgt. Projecties, geluid, licht, rook, sneeuw – niets was te gek. Elk jaar werd het technisch vernuft verfijnder, spannender, spectaculairder. Onder jouw begeleiding leerden zij niet alleen hoe iets werkt, maar vooral: hoe je iets laat werken dat nog nooit gedaan is. Dat is jouw nalatenschap.
Maar Niels, jouw bijdrage ging nog veel verder dan bouwen en techniek. Jij dacht mee over begrotingen, regelde sponsoring, en wist zelfs een mini-tribune en kledingrekken uit het niets te toveren. Jij hing tracks op voor lampen, en toverde Kop A om tot een echte black box: een volwaardig mini-theater, compleet met gordijnen, sfeer en vakmanschap. Alleen jammer van de vloer.
De standaardvraag werd: “Vraag even aan Niels.” En als ik weer eens begon met: “Ik denk dat het niet kan, maar zou het mogelijk zijn om…”, dan wist jij altijd een manier te bedenken waarop het wél kon. Hoe ingewikkeld het ook was – jij vond een oplossing.
Niels, jouw bijdrage is onuitwisbaar. Je hebt het theater laten groeien tot een plek van magie. Je was altijd meer dan een decorbouwer. Je was mentor, vriend, rots in de branding. En dat allemaal met een knipoog, een pragmatische blik en een onuitputtelijke berg geduld en energie.
Jij hebt met je handen gebouwd wat wij in ons hoofd en hart voelden. En nu je stopt, voelt het als het sluiten van een deur achter het mooiste decor ooit.
Maar weet: de herinneringen blijven, de verhalen blijven, en jouw werk leeft voort in iedereen die er ooit deel van uitmaakte. En zoals Edith in het script zo mooi zegt: “Als ik danste voelde ik mij veilig. Mijn lichaam is gevangen. Mijn dromen zijn vernietigd. Maar nu, nu is het allesbehalve veilig.”
Jij zorgde ervoor dat wij onze dromen konden waarmaken, dat de werelden van onze verhalen op het podium tot leven konden komen. Dat Theater Bonhoeffer een plek was voor iedereen, voor en achter de schermen, jong en oud, klein en groot.
Dank je wel, Niels. Voor alles.
Liefs,
Ellen
